Chłopaki będą jeździć na Puchary Świata i to nie jako ogony, lecz po to, żeby tam zaistnieć. Tylko dajcie nam jeszcze chwilę – przekonuje Maciej Maciusiak, trener kadry B polskich skoczków narciarskich. W jego grupie po inauguracji sezonu 2022/23 w Wiśle panują różne nastroje. Dla jednych niezłe zawody obnażyły problemy innych. W tym gronie są Andrzej Stękała i Maciej Kot. – U drugiego technika posypała się z dnia na dzień – martwi się trener.
MUSISZ WIEDZIEĆ: NAGŁY ZWROT W SPRAWIE POLSKIEGO TURNIEJU SKOCZKÓW, OFERTA Z WŁOCH!
MICHAŁ CHMIELEWSKI, TVPSPORT.PL: – Czy słynny mem "Cykl życia b-kadry" znów się sprawdził?
MACIEJ MACIUSIAK, TRENER KADRY B SKOCZKÓW: – Jaki mem?
– Nie wierzę, że nie krąży po kadrze skoczków.
– Może krąży, ale ja go nie znam.
– Wygląda tak: na środku twoja twarz, a wokół niej wydarzenia połączone w pętli: wiosenne zacieśnienie współpracy z kadrą A – podia latem i sporo punktów Letniego Grand Prix – rekord Średniej Krokwi jesienią – 107,5 metra w Wiśle na inaugurację Pucharu Świata. Nie poznajesz?
– Mocna szydera, ale nie uważam, żeby teraz się to jakoś szczególnie sprawdziło.
– Rzeczywiście, Andrzej Stękała lądował tym razem jeszcze bliżej.
– Wiem, z Andrzejem to jest w tej chwili grubszy temat i na tę chwilę nie spodziewałem się po jego skokach niczego więcej. Tak niestety wyglądały jego ostatnie treningi, nie był gotowy na PŚ. Ale z drugiej strony, on lato zwykle miewał słabsze, spokojnie zaczynał sezon i budował się treningami na śniegu. Dla jasności: teraz nikt go nie ciągnął za uszy na te zawody. Wygrał z innymi wewnętrzny sprawdzian, dlatego został wystawiony do zawodów. Jakkolwiek to brzmi, w Wiśle... skoczył swoje – nic lepiej, nic gorzej. To niestety skutek całego kiepskiego lata na skoczni. Mieliśmy mnóstwo rozmów, w których podkreślał, że pracował teraz jak nigdy. Przykładał się na sto procent, a to powinno przełożyć się na znakomite skoki. Obu nas wkurza, że tak się nie dzieje, szukamy przyczyny. Według mnie brakuje mu przełamania, a spina się, bo ma podstawy, żeby oczekiwać dużo więcej. Tak jak Maciek Kot.
– Może musisz wysłać ich na konsultacje do naczelnego konesera luzu i dobrego życia, czyli Ryoyu Kobayashiego? Zabawa, sake, te sprawy...
– Żarty żartami, ale taki luz wpływa znakomicie na skoki.
Czasy się zmieniają. Musimy za nimi nadążać. pic.twitter.com/5Zl56BgzDc
— Szymon (@Szymon_SK1) November 3, 2022
– Juroszka naprawdę aż tak bolały plecy?
– Bolały, ale to nie był nowy temat, a taka informacja trafiła do mediów. Może skakać, w piątek zaliczył wpadkę, czego mi szkoda, bo akurat zdarzyło się to w kwalifikacjach. Ze zdrowiem nie ma tu czego roztrząsać, robimy wszystko, żeby mu ulżyć. Stale pracuje z fizjoterapeutą Pawłem Gurbiszem i konsultuje problem z lekarzami. Michał Wilk, który układa trening motoryczny, bierze poprawkę na jego odczucia i tak dobiera obciążenia, aby wykonać wszystkie możliwe ćwiczenia. Wygląda naprawdę nieźle.
– A Habdas?
– Też, przecież widzieliście.
– Właśnie. Dlatego zdziwiło mnie, że nie dostanie szansy na PŚ za dwa tygodnie w Finlandii. Wytłumaczono, że to z uwagi na brak doświadczenia, bo Rukatunturi bywa kapryśna i trudna. Norwegowie i Słoweńcy nie chuchają tak na juniorów. Czy my nie robimy tego na wyrost?
– Zdrowy Kacper i Janek skaczący na luzie w zawodach są w tej chwili najbliżej wyjazdów na konkursy PŚ. I to nie takich, gdzie ledwo przejdą kwalifikacje, tylko w których spokojnie stać ich na punktowanie. Obaj to pokazywali, a proszę pamiętać, że mamy w sztabie trochę szersze porównanie niż trzy dni skoków, które w telewizji obejrzeli kibice. Habdas od dłuższego czasu jest w gazie, który tej zimy pozwoli mu wystąpić w elicie wiele razy. Niekoniecznie musi być to akurat Kuusamo.
– Optymistyczne podejście!
– Mam podstawy.
– Wracając do Kota, z czego wynikają jego tak nagłe skoki jakości? Mówisz, że do Stams było świetnie i nagle jak ręką odjął. To dziwne.
– Dziwne jak całe skoki, bo tak samo często zdarzają się równie nagłe wzrosty formy i je też ciężko wytłumaczyć. To urok naszej dyscypliny, nie ma co o nich za dużo dywagować w taki sposób. Robotę zrobił, sprzęt ma dobry. Wie o tym, podobnie jak my. Maciek jest zawodnikiem kompletnym: naturalny talent i motoryka, świetna stabilizacja i mobilność ciała, pracowitość, zaangażowanie itd. Podstawa to luźna głowa, tu trzeba mieć czasami na wszystko... wy... "wyrąbane", tak jak ponoć ma Kobayashi. To tylko i aż tyle.
?ﾟﾇﾱKończąc podsumowanie, to punktowe średnie Polaków z #Wisła.#skijumping #SJstats pic.twitter.com/fSebYYUqrp
— localSJresults (@localSJresults) November 10, 2022
– Kogo to bardziej frustruje: jego, bo skacze czy ciebie, gdy jako trener czuje bezsilność wobec problemu?
– Nas obu, zwłaszcza jeśli przelecę przez wszystkie kryzysy, z jakimi razem się mierzyliśmy. Ale bezsilność to złe słowo, bo dopóki on walczy, to i ja będę. On zasługuje na to, żeby być najlepszym na świecie. Marzy mi się, aby to jeszcze pokazał.
– Puchar Kontynentalny dopiero w grudniu. Co będziecie robili do tego czasu?
– To, że już teraz podzieliliśmy się na grupę PŚ i tę szykowaną do startu w drugiej lidze, niewiele zmienia. Będziemy cały czas widywali się na skoczni i skakali na torach lodowych w Wiśle. Do 18 listopada obiekt zostaje nienaśnieżony. Przez chwilę zastanawiałem się nad wyjazdem z nimi do Ruki, gdy już przygotują skocznię, ale to daleko, poza tym już ustaliliśmy, że pojawimy się w Skandynawii wcześniej przed "kontynentalem". Monitorujemy, co dzieje się na innych skoczniach. Niedawno do związku zaproszenie na treningi przysłali Szwedzi z Falun, podobno niebawem będzie się już dało skakać w Planicy. Liczymy też na Ramsau albo Eisenerz. Po drodze kombinujemy jeszcze nad jednym zgrupowaniem, ale jest za wcześnie, żeby o tym mówić. Generalnie, rozmawiając o formie zawodników, pamiętajmy o tym, że nie ma jeszcze nawet połowy listopada. Dajcie nam trochę czasu. Gaz przyjdzie. Wcześniej niż w tym memie o "b-kadrze".
